"Πόσο βαθιά σέβομαι τους ανθρώπους που ξέρουν να χάνουν
Τους ανθρώπους που γνώρισαν την απώλεια και τόλμησαν να κλάψουν.
Τους ανθρώπους που φοβήθηκαν το κενό και δεν το δημιούργησαν σε άλλους, δεν το πέρασαν αλλού, αλλά το πέρασαν.
Πόσο βαθιά σέβομαι τους ανθρώπους που ξέρουν όμορφα να φεύγουν, πιο όμορφα από το να έρχονται.
Τους ανθρώπους που αρθρώνουν το φύγε πιο καλά από το πάρε με μαζί σου.
Μάταια τα μάτια.
Μάτια που τέμνονται οι τροχιές και λάμπει το κατάμαυρο μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι. Άνθρωποι που έβαλαν νωρίς τους άλλους για να κοιμηθούν κι απόμειναν κρατώντας νύχτες απ΄το χέρι και γκρίζα όνειρα που μπλέχτηκαν σαν τα μαλλιά μες στις σιωπές τους."